Mozart componeerde zijn Concert voor fluit, harp en orkest in Parijs. Nadat hij als wonderkind elke denkbare stad in Europa had bezocht, was de jonge componist nu op zoek naar een vaste aanstelling. Om intussen in zijn onderhoud te voorzien, gaf hij les aan de welgestelden en componeerde hij op bestelling. Een van zijn compositieleerlingen was Marie-Louise-Philippine Bonnières, de dochter van de Hertog van Guînes. Vader speelde uitstekend fluit en vroeg Mozart een werk te componeren dat hij met zijn harp spelende dochter kon uitvoeren. Het is niet bekend of het er ooit van gekomen is, in ieder geval heeft Mozart geen geld ontvangen voor zijn werk.

Het fluit-harp concert van Mozart heeft pas na ruim 25 jaar bij ons op de lessenaar gestaan: daarvoor is het wonderwel nooit op ons pad gekomen. Wij vinden het een magisch stuk en een genot om te spelen. Voor Francien was het zelfs de reden dat ze fluit is gaan spelen. 'Toen ik als 4-jarige naar deze  muziek luisterde heeft de klankschoonheid en de levenslust van de fluit zich voorgoed in mij genesteld.'

Voor Judith is dit concert van Mozart vooral een technische uitdaging voor de harp. 'Het moet allemaal klinken of het een eitje is, maar neem van mij aan dat je dit stuk niet kunt spelen wanneer je net uit je bed komt. Het vraagt een constante alertheid en een enorme souplesse van je vingers. Je kunt je geen moment van twijfel veroorloven.'

Francien: 'Het concert lijkt eigenlijk op een opera: majestueuze en energieke thema's tegen lieflijke, branie tegen drama, er zit een heel plot in. Als we elkaar, het orkest, het publiek en de dirigent mee hebben kunnen zuigen in het plot en even het gevoel hebben gekregen los te zijn gekomen van de grond, dan is voor ons het concert geslaagd!'

Samen met Orkest Vereniging Amersfoort o.l.v. Hendrik Jan Brethouwer